25-09

Dag 7 en de laatste dag van de chemo! Tot nu toe gaat het wel goed, je merkt alleen dat nu langzaamaan sam in gaat leveren op zijn energie.
Gisteravond toen hij naar buiten kon/mocht , ging hij eerst even voetballen in de kooi op het dakterras. Maar toen merkte hij al dat hij het niet lang kon volhouden. Dat viel hem vies tegen.
Hij wil met dezelfde energie doorgaan als altijd maar dat gaat niet. Hij merkt nu dat zijn lichaam heel wat te verduren heeft.
Hij werd er ook misselijk bij , later half broodje gegeten en toen ging het wel iets beter.

Vrijdagmiddag kwamen mijn 2 andere schatjes, heerlijk om even met z'n 5-en weer te zijn.
En we kunnen in het RMD huis terecht dus superfijn , ik heb die bedden gezien en ik weet ook wel wie daar gaat slapen...IK zei de gek!

Vannacht heb ik weer heerlijk in het RMD huis mogen slapen. Toen ik vanmorgen bij hem kwam zat ie aan zijn ontbijt. Maar dat ging niet echt. Halve ontbijtkoek maar die kwam er net zo hard weer uit.
Het is nu 17:00 en hij is eigenlijk de hele dag een beetje misselijk gebleven.
Tot nu toe alleen nog maar die ontbijtkoek gegeten.

Vanmorgen kwamen opa en oma en nannie en edwin op bezoek, opa en oma mochten bij sam op de kamer komen dus die hebben een tijd bij sam gezeten en ik en bas op het dakterras ff lekker gekletst.
Was wel ff fijn om ze te zien.
Sam is later ook nog even op het dakterras geweest en dat ging ook wel goed. De rest van de middag op bed gelegen, had ook nergens geen zin in.

Tijdens het schrijven van deze blog, liep ik even naar sams bed. En in ene brak ie..hij moest huilen..zo verdrietig. Mijn jongen toch.. direct daarna moest hij ontzettend spugen, dus ik ging bij hem zitten bij de wc. Toen het weer ging stond hij op en hebben we wel 5 minuten elkaar heel erg stevig vastgehouden. Hij zegt , het duurt allemaal nog zo lang en als ik mij dan de hele tijd zo voel...
Het is alsof het besef nu bij hem binnenkomt, het weten dat je ziek wordt is nog wat anders als het voelen he! Dus die kwam even keihard binnen. (ook bij moeders trouwens)
Als hij dan zegt : mama ik wil naar huis...dan breekt je hart.
Al met al is het alles bij elkaar waardoor het even allemaal giga k.t was!
De misselijkheid, toch wel druk met ons allemaal het hele weekend, bezoek, zijn lage hb.

Sam krijgt nu extra spul voor de misselijkheid via zijn infuus en een paracetamol.

De laatste chemo is er nu door, dus die is zijn werk aan het doen in dat mooie lichaam van ons kind.

Morgen komen Bas en Mees weer deze kant op, Bo gaat 2 nachten logeren bij haar BFF Demi en dat vindt ze helemaal leuk dus ik hoop dat het voor haar op deze manier ook zo "gewoon"  mogelijk zal verlopen. Dit was ook haar keus , ze wilde het liefst bij demi logeren dus superfijn dat dit kan!

Mees wordt opgenomen op de afdeling Dolfijn en Mees heeft er zin in..Heb jij ook zo'n zin in maandag zegt ie tegen mij...Mwah , wel spannend toch? Nee vindt ik niet hoor! Nou houden zo Mees.

Dinsdag is de GROTE dag...het begin van de rest van Sams leven, ik hoop dat we volgend jaar deze dag 27-09-2016 kunnen vieren als zijnde sams 1e nieuwe geboortejaar...ofzoiets!
Helaas moet hij daar na dinsdag nog wel een heel zware periode voor doorlopen maar ik heb hem gezegd dat hij dit niet alleen hoeft te doen! Papa en Ik zullen er altijd voor je zijn! Wat alle arboartsen of bedrijfsartsen van de hele wereld ook zeggen je hoeft hier nooit alleen te zijn als jij dat niet wilt. (ik ga trouwens ook nergens heen hoor, behalve als je mij zat bent maak ik even een ommetje)

Sam is net in slaap gevallen, dat is goed voor hem
..hopelijk kan hij straks nog even wat eten. En anders is morgen weer een dag!

(ps. rectificatie vorige blog:  Paul de jongen waarvan ik vertelde dat hij ook MDS heeft , dat klopt niet.. hij heeft rcc childhood , dat is wel een afgeleide van MDS. Het is ook heel moeilijk te diagnosticeren. Maar zit wel in dezelfde lijn qua ziektebeeld. Verder is het allemaal super ingewikkeld maar bij deze wilde ik dat even corrigeren.)