30-05: EEN DAG VOL ONDERZOEKEN:

Maandag 30-05, vandaag gaat er veel gebeuren met onze sam.

Vanmorgen om 05:30 werd hij wakker gemaakt om wat te eten , hij moet namelijk vanaf 06:00 nuchter zijn.
Hij staat op de "spoedlijst" tussen aanhalingstekens...spoed is hier in het zh niet spoed zoals wij hem kennen...
Het betekend in ieder geval dat hij vanaf 12:00 opgehaald kan gaan worden en hij moet 6 uur niets gegeten hebben..
Sam vind het wel spannend merk ik, zondagavond nog even uitleg gehad over de narcose...Hij stelt vragen zoals ...doet het pijn? en kan ik ook tijdens de narcose wakker worden en als ik niet wakker wordt hoe wordt ik dan wel wakker gemaakt?

Als het goed is weten we morgen na het gesprek met de arts meer over wat sam nou precies heeft.

Hij zei vandaag...ik heb geen zin in vandaag maar morgen weet ik hoe lang ik hier nog moet blijven he? Ik zeg ja klopt..dan heb ik wel zin in morgen.

Na heel lang wachten word sam dan eindelijk rond de klok van 16:00 opgehaald.. hij verrekt van de honger want vanaf 06:00 niet gegeten natuurlijk maar goed. Nu is het eindelijk dan zover.

We gaan met z'n 3-en naar de OK...Ik ga mee naar binnen, bas vindt het lastig om dat te zien dus samen besloten dat ik mee ga.
Ik moet ook een pak aan en een mutsje op en we gaan naar binnen.
In de OK willen ze de narcose toedienen via het infuus in z'n arm maar dat doet zoveel pijn dat ze toch besluiten om het via een kapje te doen.
Ik vindt het moeilijk om te zien als hij wegvalt.. daarna loop ik samen met de pedagogisch medewerker weer terug naar bas.
Wij gaan terug , en proberen wat te eten en wachten tot ze ons bellen.


Dan om 18:15 mogen we naar sam.

Hij ligt nog lekker te slapen en wordt heel langzaam wakker, hij is helemaal verdwaasd ...waar ben ik? zegt ie met een schorre stem. Hij krijgt een ijsje omdat hij last van z'n keel heeft door de beademingsslang.
Wat doet dat toch veel met je als ouder om je kind zo te zien liggen. Pfff heftig hoor.
En hij houd zich zo goed en is zo stoer en rustig. Echt petje af!
Wat zijn we trots op hem!!
Als hij goed wakker is mag hij weer mee naar de afdeling.

Sam had die middag ondertussen een overbuurvrouw gekregen. Een meisje van 15 jaar met Lymphklierkanker, ze is ook kaal. Dat is best confronterend.
Ze had met haar vader een pizza gehaald en ze hadden best veel over dus sam kreeg nog 2 stukken en die waren wel heel lekker!! Dat had ie wel verdiend na een hele dag niet eten.

Die ging er wel in!