Sinds we maandag 06-06 in het ziekenhuis zijn geweest staat voor ons gevoel de trein even stil.
We zijn daar 2 wkn geleden ingestapt en hij denderde maar door en nu de rest van de week hadden we niks...
Dinsdag 14-06 moet sam pas weer komen voor een beenmergpunctie en een ruggenprik. Gesprek met Dr.van Grotel en bloedafname.
Nu hadden we eigenlijk een beetje rust en dan pas merk je hoe ontzettend moe je bent. Ik kon de hele dag wel slapen, was helemaal kapot.
Sam is donderdag en vrijdag weer naar school geweest en als het goed gaat maandag ook weer.
Het leek even of alles weer gewoon was..maar toch weet je wel beter. Ook door mensen die je in het dorp tegenkomt en berichtjes van mensen.
Je hebt weer wat tijd voor andere dingen:
Sam heeft nu ook al een paar keer kunnen oefenen voor de musical, het zou zo leuk zijn als hij erbij kan zijn!
Juf Nicole heeft al even gebeld met zijn nieuwe school. Het Rhedens in Dieren om de situatie een beetje uit te leggen.
Volgende week bel ik de contactpersoon daar om samen met sam voor die tijd even langs te gaan. Hoe we de dingen aan kunnen pakken straks.
Praktische dingen zoals annuleren van de vakantie , dat is nu geregeld.
We gaan er gewoon voor zorgen dat sam beter wordt.. maar nu realiseer ik mij pas wat een lange weg dit nog zal zijn. En dat het nooit meer zo zorgeloos zal zijn als we altijd waren... Je wordt flink met je neus op de feiten gedrukt.
Ik dacht weleens ... wat hebben we het toch goed, sommige mensen moeten zoveel meemaken in hun leven en dan hebben wij het eigenlijk altijd nog best makkelijk gehad. Dan zie je wat op tv en dan vindt je dat heel erg en soms heb je het er nog wel eens over daarna.
Maar uiteindelijk vergeet je dat wel weer.
Dan lees ik een artikel over een meisje met leukemie die bij een uitvaartverzekering geweigerd wordt omdat ze een risico zou vormen... Dat is toch te erg. Dan heb je al de "pech" om ziek te worden en dan wordt je daar ook nog eens de dupe van.
Zo ook straks als sam een zorgverzekering wil afsluiten...of een hypotheek...zal hij daar dan nog "last" van hebben?
Lastig....
Maar goed op dit moment is voor ons het enige belangrijkste dat sam weer beter wordt!
Trouwens wat ik ook nog wil zeggen: We zijn overladen met kaarten, appjes, berichtjes via Facebook , mensen die langs komen, die je in het dorp aanspreken , op school enzenz.
Niet normaal zoveel lieve mensen , daar zijn we echt heel dankbaar voor en het doet ons heel erg goed dat zoveel mensen met ons meeleven.
| een gedeelte van alle kaarten |
Liefste Zus, Deze weg hoeven jullie niet alleen te bewandelen. Samen gaan we voor Sam!! het zal zwaar,moeilijk,onwerkelijk en verdrietig zijn.maar Stoere,lieve Sam is sterk en gaat deze strijd aan EN WINNEN!
BeantwoordenVerwijderenxxx
nou we hebben jullie ook zeker nodig hoor! Al is het maar voor de bananencake,boekjes, boodschappen hihi (nee hoor grapje!!) dikke kus💋
VerwijderenSamen staan we sterk! !
BeantwoordenVerwijderenEn je weet we zijn er voor jullie ,altijd!!!!!!!
BeantwoordenVerwijderenVan de week weer "op de trein" hopen dat we nu een "route-boekje" krijgen!!
BeantwoordenVerwijderenMet tranen in de ogen alles gelezen!
BeantwoordenVerwijderenHet is inderdaad een heftige rollercoaster, waar jullie inzitten. En dal ook wel een hele tijd duren. Maar door de regels heen, op Facebook en zoals ik jullie een beetje ken, weet ik : jullie zijn een sterk en liefdevol gezin, met geweldige vrienden en familie in jullie nabijheid. Koester die steun en liefde!
En mocht je dan alsnog iets nodig hebben: deze achter achter buuf is er! Xx
Lieve Karin, Bas, Sam, Bo en Mees, heel veel liefs voor jullie vanuit Maarssen. XX Dick, Marianne, Kasper en Max
BeantwoordenVerwijderen